Rozstrzygnięcie konkursu literackiego

Amelia Cieplechowicz (1b), Karolina Hawryluk (2bP) oraz Amelia Klyuchnyk (1b) zwyciężyły w konkursie literackim zorganizowanym z okazji urodzin polskiej noblistki - Olgi Tokarczuk. Uczennice najlepiej poradziły sobie z zadaniem napisania pracy w wybranej przez siebie konwencji literackiej, twórczo wykorzystując jeden z cytatów zaczerpniętych z dzieł powieściopisarki.

Laureatkom gratulujemy oraz życzymy dalszych sukcesów! Uczestnikom konkursu serdecznie dziękujemy za zaangażowanie, kreatywność, a przede wszystkim za udane próby literackie. Już dzisiaj  zapraszamy do wzięcia udziału w tym wydarzeniu w przyszłym roku szkolnym 2021/2022.

Konkururs zorganizowały: p. Alicja Majder i p. Beata Galant

Poniżej prace naszych laureatek:

Patrzyłem się w odbicie podeszew naszych butów drgające na powierzchni jeziora, siedząc z moją dziewczyną na pomoście. Mimo tego, że lato już się kończyło, udało nam się znaleźć chwilę, by przyjechać w to miejsce. Toń jeziora połyskiwała co chwilę, a delikatne fale uderzały w podpory pomostu, tworząc przyjemny dla ucha szum. Gdy patrzyłem na nią, chłodny wiatr co jakiś czas rozwiewał jej czekoladowe loki, ukazując oczy równie lśniące i tajemnicze co rozgwieżdżone nocne niebo nad nami. Jej spojrzenie było pełne zachwytu, gdy spoglądała na konstelacje unoszące się nad lasem, z którego wydobywały się odgłosy zwierząt nocnych nieświadomych naszej obecności. Było pięknie. Wsłuchałem się w rechot żab siedzących w przybrzeżnych trawach, śpiewających swoje nocne pieśni. Ciekawiło mnie, o czym śpiewały. Delikatnie złapałem koniuszkami palców rękę mojej ukochanej, ciesząc się jej obecnością. Wielu ludzi wierzy, że „istnieje na układzie współrzędnych świata punkt doskonały, gdzie czas i miejsce dochodzą do porozumienia”. W tamtym momencie poczułem, że mógłbym siedzieć tam przez wieczność, byleby być z nią. Niestety, takie chwile nie trwają wiecznie i z żalem podnieśliśmy się z pomostu, by pozostawić tę chwilę w naszych wspomnieniach.

Karolina Hawryluk

„Jak wygląda świat, kiedy życie staje się tęsknotą?”

Ludzie odchodzą

ale to

jak odeszli

zostaje na zawsze

Świat jaskrawy

jak odbity pryzmat

staje się ciemny

toniesz w jego czeluściach

Otchłań gdzie zaczynasz

uczyć się od nowa pływać

pozwala ci na nowo

pomalować ściany

Zaczynasz białym

kończysz na pryzmacie

on cię zwodzi

i znów toniesz

Amelia Cieplechowicz

Jak wygląda świat, kiedy życie staje się tęsknotą?

Wydarto mnie bez pytania

stłuczono

rozdarto na strzępy

i nie ma mnie już we mnie

Nie rozpoznaję

nie widzę siebie w odbiciu

pochłonięta rolą

duszę się

Nie ma czerni ani kwiatów

nikt nie płacze

nagle zrobiło się pusto

gdy umarła dusza

Amelia Klyuchnyk